27 mei 2024
We zijn 17 maart 2024, oftewel de laatste speeldag van de reguliere competitie. Club morst alweer met punten… ditmaal wordt er met 2-1 verloren bij STVV. De nederlaag teveel voor Ronny Deila. Achteraf gezien bleek dit een kantelmoment te zullen worden. Voor Club zelf, maar ook voor de hele competitie. Blauwzwart stelde Nicky Hayen aan om de rest van het seizoen te volmaken. Geen onlogische beslissing, want zo had Club de tijd om de zoektocht in te zetten naar een nieuwe coach voor het komende seizoen.
Lange tijd zag het er naar uit dat we ons al mochten tevreden stellen met een plaats bij de beste zes in de Champions’ Play-Offs. Want ja, ook dat werd destijds even in twijfel getrokken. Eens deze stap werd genomen, was het doel klaar en duidelijk: wedstrijd per wedstrijd bekijken, en gewoon zo hoog mogelijk proberen te mikken. Na het gelijkspel bij Cercle op de openingsspeeldag van de Play-Offs was het even balen dat we hadden nagelaten om de verdiende driepunter te pakken, maar ach… ook geen ramp, want nog meedoen voor de prijzen zou dit seizoen toch te hoog gegrepen zijn…
Maar dan kwam Anderlecht op bezoek. Die 3de minuut werd uiteindelijk toonaangevend voor het vervolg van onze Play-Offs. Brandon Mechele kopte ons op voorsprong tegen de Brusselaars, en plots kwam de schwung terug in Jan Breydel. Zowel op als naast het veld, want ook de fans waren meer dan ooit op de afspraak die dag.
Club klopte de Mauven, en ook al de rest van de topzes zou er moeten aan geloven. Genk werd tweemaal ‘kapotgemaakt’, zoals Ruudje Vormer het zou zeggen. Antwerp belandde ook tweemaal onder het Brugse hakmes, en op Union pakten we ook de volle buit.
Het ‘heavy metal -voetbal’ van Ronny kregen we doorheen het seizoen maar weinig te zien, maar groot was de verrassing voor alle voetbalfans dat Nicky Hayen degene was die het er wél in kreeg. ‘Duidelijkheid’… het was een term die bij vele Club-spelers naar boven werd gehaald sinds de promotie van Hayen. Het mag gezegd worden: onze nieuwe T1 betrok wél zijn hele kern bij het verhaal en gebruikte iedereen die fit was, mét oog voor de wetenschappelijke data. Spelers die eens mochten rusten, wisten dat ze de week nadien wel terug konden spelen. Bovendien leek Hayen bij elke wedstrijd een tactisch gameplan te hebben, en was het team voorbereid op elk scenario. Dat hadden we in de reguliere competitie veel te weinig gezien. Als het dan toch eens moeilijk werd tijdens de wedstrijd, kon Hayen snel ingrijpen met de gepaste wissels. Hayen heeft de gave van een wedstrijd te lezen en de juiste dingen te doen op de juiste momenten. En wat te zeggen van de individuele aanpak van onze coach? Ordóñez werd een vaste waarde in het elftal en bleek een echte sterkhouder te worden achterin. De Cuyper werd eindelijk op zijn goede voet uitgespeeld, op links. Skóraś was slechts een figurant onder Deila, en bleek nu toch ook wat in zijn mars te hebben. Onyedika was onherkenbaar geworden dit seizoen, maar onder Hayen groeide onze Nigeriaan ook terug naar zijn beste niveau. En dan was er nog de keeperskwestie, die er uiteindelijk geen werd: Jackers deed het uitstekend, en ook Mignolet kwam sterk terug. En wat te zeggen van Odoi? Eén van de beslissende factoren in de Play-Offs! De winninggoal in het Lottopark, maar ook: de geweldige tackle tegen Union waardoor een pijnlijke tegengoal nog nipt werd vermeden. Denis Odoi dames en heren… 36 jaar. Ook hij zat doorheen het seizoen vaak gewoon in de tribune. Hayen dacht ook hier er helemaal anders over.
Wat onze trainer ook heel goed deed was het benutten van de troeven van onze kern. Heel vaak was het systeem gebaseerd op twee sterkhouders: Hans Vanaken en Igor Thiago. De namen zijn gevallen. Het was een serieuze aderlating toen onze Braziliaanse spits plots geblesseerd uitviel na een ongelukkige tackle, waarbij Nusa hem ten val bracht. Zijn waarde voor het team was erg groot, zelfs al kwam hij niet tot scoren. Het moge duidelijk zijn: hem vervangen wordt geen sinecure. En dan is er Hans… Hans Magic Vanaken. Wat een speler toch! Zijn niveau lag ongelooflijk hoog in de Play-Offs. Zelfs de grootste criticasters (zijn er die nu echt nog altijd trouwens?) moesten eindelijk toegeven dat hij van een ander niveau was in het gros van de matchen. Wat mij betreft zou een nieuwe Gouden Schoen niet meer dan logisch zijn.
Het moet wel gezegd worden: we kenden tijdens de Play-Offs de term ‘kampioenengeluk’. In de Deila-periode klaagden we in ‘De Klokke-podcast’ vaak over het feit dat het dubbeltje maar niet langs onze kant wou vallen. Want daarin moeten we ook wel eerlijk zijn: Deila kende ook wel echt geen geluk. Hayen bracht bij zijn komst een goedgevulde sportzak met kampioenengeluk mee. We kwamen geregeld met wat meeval op voorsprong, wat ons uiteindelijk ook telkens de zege opleverde. Ook gevaarlijke ‘VAR-fases’ gingen meestal de goede richting uit. Maar doorheen onze Blauwzwarte bril zeggen we toch gewoon: ‘geluk dwing je af.’
De apotheose viel uiteindelijk op 26 mei, een datum die was voorbestemd om opnieuw een prijs te pakken. Want ook op de laatste twee wedstrijden op 26/05 mocht Club twee maal vieren. In 1996 won Blauwzwart de beker tegen… uitgerekend Cercle. In 2007 volgde er een nieuwe bekerwinst tegen Standard. 2024 zou het volgende jaar worden waarin er op 26 mei een Blauwzwart volksfeest mocht plaatsvinden. Een gelijkspel tegen onze groene buren volstond voor een 19de landstitel. De remontada van de eeuw? Alleszins toch in mijn memorie, en ik vermoed dat dit nog lang zo zal blijven…
Volgend jaar mag Nicky Hayen al het goede bevestigen en kunnen we de jacht starten op de twee sterren. De Boeren hebben geoogst met veel sweat and… uiteindelijk ook glory!
– Nico Vanhaelen –