Op zoek naar het “Achter De Kazerne”-DNA

“They only expect one thing of us and that is that we give everything for our colors”. Dat waren de woorden van onze “Phille” naar aanleiding van de play-offs in 2021 over wat de Club supporters van de spelers verwachtten. Het vat perfect samen hoe wij als Club-supporters naar het voetbal kijken. Maar laat dat nu net ook het credo zijn van een ploeg uit het Antwerpse. Een ploeg die beter op ons lijkt dan dat sommigen initieel zouden verwachten: de kakkers. We wouden graag meer weten hoe de supporters van KV naar het voetbal kijken. Enerzijds omdat we gek zijn van het spelletje en eigenlijk nog meer van de beleving naast het veld en anderzijds omdat ze toch wel een stevige reputatie hebben. Daarom gingen we op de koffie bij een rasechte kakker, Jeroen Kerremans, om te zien hoe zij hun passie beleven.

Persoonlijk

Het cliche “jij kiest de ploeg niet, de ploeg kiest jou” was voor Jeroen die al sinds de jaren ‘90 supporter is en sinds de nillies ook vaste abonnee is in de spionkop van Mechelen zeker het geval. Voor hem begon het eigenlijk allemaal met de vereffening in 2002-2003 waarbij de Club bijna failliet ging en daardoor moest zakken naar lagere regionen. KV Mechelen werd toen gered door de supporters onder de leuze: “We doen het gewoon zelf”. Zij hanteerden de 50+1 regel en hebben sindsdien altijd iemand in het bestuur zitten die de belangen van de supporters verdedigt en die zit er niet voor spek en bonen bij.. Ze staan daar zeker hun mannetje en zorgen dat de herkenbaarheid in de club behouden blijft. Dit kan natuurlijk ook voor gevaren zorgen zoals in 2021 met operatie “Propere Handen”, waar het supportershart het van het verstand overneemt. Voor een tweede keer moest hij meemaken hoe zijn club weer bijna ophield met bestaan. “Het is het raarste gevoel op aarde om te beseffen dat het plots effectief gedaan kan zijn met jouw club”. De inspraak in het bestuur kan alleen maar inspiratie vormen voor ons met de “nakende” verkoop om terug meer interactie te hebben met Club, wat toch wel is afgenomen in de loop der jaren, want de supporters blijven de enige constante.

“Eigenlijk verwachten de supporters van KV maar 1 ding en dat is dat de spelers hun truitje natmaken.”

Zijn eerste 3 matchen van KV zal hij alleszins ook zeker niet vergeten. Eerst een thuismatch Achter De Kazerne in 2005 in 3e klasse waar hij direct gegrepen werd door de fantastische sfeer. Daarop volgde de derby tegen de Racing waarbij ze in colonne, in de tijd toen het nog kon, naar de derby vertrokken waar 3 van de 4 tribunes volledig werden ingenomen door de kakkers. Ze wonnen daar nog eens met forfait cijfers doordat de wedstrijd gestaakt werd. Het hoogtepunt volgde in zijn 3e match waar KV op de slotspeeldag kampioen werd met een droge 4-0 tegen de andere rivaal Lyra (tegen onze goede vriend Filip Joos), wat ons misschien ook doet terug mijmeren naar onze kampioenenmatch in 2016. Zelfs in de lagere regionen waren de Mechelse fans altijd present, wat typeert hoe trouw het kakkerpubliek is. Ook nu speelt KVM, met 120000 abonnees, steeds voor een goed gevuld stadion. Net als ons zijn ze hondstrouw, staan ze er altijd, door weer en wind, in goede en minder goede dagen.

Identiteit

Een kakker verwacht slechts 1 ding van een speler, dat is om zijn truitje nat te maken. Zo vinden ze het geweldig om spelers als Daan Foulon, die er altijd zijn kop voor legt, te zien spelen. Ze pakken zijn faussekeus er graag bij. Ook oud-spelers die eens komen dag zeggen bij de supporters appreciëren ze heel erg. Het team is veel belangrijker dan de klasse van de individuele spelers en die identiteit willen ze terug vinden in alle lagen van de club: bij het bestuur, de spelers, bij de supporters zelf maar ook bijvoorbeeld bij de T2 Fred Verbiest, die de identiteit van een kakker hoog in het vaandel draagt. Een kakker gaat blij naar huis als de spelers gestreden hebben tot de laatste minuut, ongeacht het resultaat. Ze houden van de niet-gescripte, spontane, humoristische en familiale sfeer.

Stadion

Op de vraag wat hij graag nog eens zou willen beleven, antwoord hij verrassend: een bekerfinale, maar dan niet op de Heizel. Die piste rond het veld, de afstand met de spelers, dat zegt een echte voetbalfan niets. Ook zij beginnen stilaan te walgen van de uitgeleefde stadions zoals het Guldensporenstadion, de Freethiel of jawel, ookons Jan Breydel hoort in dat rijtje thuis.

Zelf maakten zij het ook ooit mee dat de verhouding met het stadion dubbel was. Liefde voor de plek waar je ploeg speelt, maar tegelijk een soort haat-verhouding vanwege het verval. Zo mocht Jeroen eens voetbalcommentator zijn en wou hij de gelijkmaker aankondigen vanaf de zijlijn toen hij ineens een zwarte tribune achter hem aantrof doordat de elektriciteit uitgevallen was. Om dan nog maar te zwijgen van de kleedkamers van de spelers, die amateuristischer waren dan die van een 4e provencialer. Zo moest men ooit zelfs een muur verplaasten om genoeg plaats te hebben voor de spelers.

Ook zij hadden stadionplannen aan de rand van de stad maar kozen door de complexiteit van het dossier toch voor een renovering van het eigen stadion en zijn hier achteraf heel blij mee.

KVM voetbalt trouwens al 110 jaar op dezelfde grond. En dit midden in een woonwijk, wat het een heel romantisch, warm karakter geeft. Ondertussen hebben ze al een resem verbouwingen achter de rug. Dat is geleidelijk gebeurd, zodat tijdens zo’n verbouwingen de supporters nog steeds naar het stadion konden komen. Het kan zo ook snel gaan, zo begonnen de afbraakwerken van de oude staantribune op 2 mei 2015 op de slotspeeldag en de inhuldiging ervan was al op 22 augustus(!) verder dat jaar. Dus is er nog hoop voor ons?

“Het mooie aan die aansluitende staantribune gespreid over 2 tribunes is dat iedereen van jong tot oud door elkaar staat als 1 man”

Doordat de supporters inspraak hadden in de renovatie van hun stadion, was er veel aandacht voor details en heeft men nostalgie en identiteit kunnen behouden. Ook de sfeer is zo constant gebleven doorheen de jaren. Doordat de fans mee konden denken over het concept heeft elk type fan zijn plaatsje in het stadion: de “mouches” voor de business mensen, zitplaatsen voor ouderen of mensen die meer overzicht willen en een aansluitend sfeervak gespreid over 2 tribunes equivalent aan de Noord en Oost tribunes bij ons voor de sfeermakers. Bovendien staat iedereen heel kort op elkaar “boenk opeen” in die staantribune,. “Zo moet je u soms wel door een zee van mensen wurmen om aan drank te geraken, maar op die manier creëer je juist de sfeer waar de elektriciteit in de lucht hangt”, zegt Jeroen, wat Clubfans die meereizen ook kunnen beamen. “Het mooie aan die staantribune is eigenlijk dat er plaats is voor iedereen. Je vindt daar gezinnen met kleine kinderen en zelfs gepensioneerden terug”
Zo kennen we KV Mechelen ook allemaal wel een beetje, als een familiale club. Dit is volgens hem pas recent nog versterkt door de modernisering van de infrastructuur. Zo kan nu iedereen bijvoorbeeld deftig naar het toilet. Die modernisering is bij ons ook nodig om gezinnen te blijven aantrekken.

Relatie met Club

Zo zijn we eigenlijk allebei een beetje uit hetzelfde hout gesneden: loyaal, familiaal, spontaan, humoristisch,… We hebben bovendien een rivaliteit gemeen, die bij hen al afstamt uit de jaren ’90, toen voorzitter Cordier heel de kampioenenploeg doorverkocht aan de nekken en bijhorend ook de transferprijzen zelf opstrijkte. Hierdoor kwam de club in financiële nood. Zo lijken de kakkers en de boeren toch veel meer op elkaar dan we initieel zouden denken. Naar ons toe hebben ze niet zo’n harde rivaliteit, al is voorzitter van de supportersfederatie van KV Mechelen Hans De Decker niet heel hard onder de indruk van de sfeer op Jan Breydel. Zo vindt hij dat er vooral gezongen wordt als Club aan het winnen is en dat de gezangen vooral uit de Noord tribune komen, al vindt hij het moeilijk oordelen vanuit een uitvak. De tifo’s die hij door de jaren heen meemaakte vond hij wel redelijk indrukwekkend.

Dit weekend bekampen Club en KVM elkaar. Eén keer winst in 10 jaar tegen Club, dan liggen de verwachtingen niet zo hoog. Zolang ze nog eens ‘volle gas’ gegaan zijn zal een kakker tevreden naar huis gaan. De match gaat door op zondag om 13u30. Een heel ongelukkig uur, daar zijn we het beide over eens. Zo’n match zou veel beter op een zaterdagavond gespeeld worden. Wat ons betreft kan een match als KV Mechelen-Club Brugge perfect georganiseerd zoals vroeger, waarbij de supporters voor en na de match door elkaar lopen. Samen een pintje drinken en genieten van het mooiste spelletje. Ze kijken altijd hard uit naar de matchen tegen topploegen omdat ze dan wat meer op de counter kunnen spelen en zelf minder het spel moeten maken.