Voor mij hoeft het ge-fwiet niet.

Vorige zondag dacht ik dat het zo ver was. Dat ik op een of andere manier verzeild geraakt was in een stadion in het Brusselse. Een stadion waar ze al eens luidop in hun youth trusten, oeverloos emmeren over champagnevoetbal of mogelijks een containertje met geuze vullen in de finaleweken van een Europese campagne. Dát stadion dus, ja.

Het zal zowat de zeventigste minuut geweest zijn toen een knaap die in geen weken een volledige wedstrijd speelde, vervangen werd door een collega uit het blauwzwarte leger. Nog twintig minuten en het werd tijd voor wat extra power in de hoop de Truiense verdediging te slopen. Wat volgde was géén applaus voor de jonge Spanjaard die plaats ruimde en evenmin een storm aan aanmoedigingen voor de Braziliaan die er in kwam. Het was gefluit. Was het omdat Ferran Jutgla niet aan de wensen van het supportersheir voldeed? Of omdat Igor Thiago voorlopig nog net iets te weinig doelpuntenmachine is? Zagen de tribunes een tactische blunder van onze Ronny aan de zijlijn?

Dat moeten we toch echt beter kunnen, Brugse vrienden? We sturen nu een speler naar de bank die denkt dat hij niet goed genoeg was, belasten de schouders van iemand die vrank en vrij moet kunnen trappen met een ton extra druk en viseren een coach die we enkele weken terug nog de hemel in prezen. Fijn om hem met die boodschap volgend weekend naar Luik te sturen. Ik durf zelf wel eens vloeken in de tribune. Of gelaten het hoofd buigen. Ik heb me zondag zelfs de trip naar Brugge beklaagd toen ik om halftien in de file stond in Aalter. Maar fluiten naar “onze” spelers? Not gonna happen. Laat dat aan anderen, die denken verheven te zijn boven het gemiddelde supportersheir. Moet je na puntenverlies vrolijk schuifelend het stadion verlaten en jolig met de vrienden pintelierend de avond vullen? Nee, vraag dat aan de donkerwolk die boven mijn hoofd hing tijdens de wandeling naar de auto. Ik erger me dan zelf steendood aan een boenka boenka feestje aan een bus op de parking. Maar laat onze spelers in hun waarde. Ze worden daar echt niet beter van. Toen ze vroeger, langs het zanderige veld in Erembodegem, aan de kant luidop mopperden toen ik bij de plaatselijke derdeprovincialer een slechte voorzet gaf, was mijn volgende ook niet meteen beter. Dit is profvoetbal, met vakmensen die daar flink voor betaald worden, dat klopt. Maar laat het geen vrijgeleide zijn om hen fluitend af te maken.

Fillou