25 augustus 2023
In de Club Brugge-podcast “De Klokke” zijn al heel wat ex-spelers de revue gepasseerd. Zo was in januari 2021 ook Birger Maertens te gast bij onze crew. Dat zijn liefde voor Club voor eeuwig zal blijven is een understatement, zo bleek… Een bloemlezing uit de interessante aflevering destijds met onze ex-speler!
Birger… geen onbekende naam in het Brugse en dat had ook zo zijn gevolgen voor Birger Maertens. “Mijn ouders zijn ook Club-supporters, hebben zelfs de Europese finales meegemaakt tegen Liverpool en in die periode stond er natuurlijk ene Birger Jensen in doel…”
Bij Club kreeg hij echter wel de naam “Bicky”. Niet zozeer omdat hij fan was van de hamburger, eerder doordat er in de Sollied-periode met Birger Van de Ven nog een tweede naamgenoot rondliep bij Club. En dus moest er een bijnaam gevonden worden voor één van de twee. Johan Gerets, zoon van Erik, zat toen ook nog bij Club en kwam met het idee om Maertens om te dopen tot “Bicky”, “maar zeg dat niet in het bijzijn van mijn moeder, want die hoort dat niet graag!”
Bijna weg bij Club
Het scheelde nochtans niet veel of we hadden Birger nooit in de eerste ploeg van Club gezien… “Antoine Vanhove lag in het ziekenhuis, en die had daar te horen gekregen dat ik mijn akkoord had gegeven aan het Nederlandse MVV. Ik zat bij de beloften van Club, dus dat leek mij wel een goede stap. Vanhove zag dat echter niet zitten, en bood mij ’s anderendaags meteen een contract van 5 jaar aan.”
Een beslissing die wel zo zijn gevolgen had… “Ja, ik speelde eerst nog een wedstrijd bij Blauwzwart… ik denk de Brugse Metten, en ik scoorde zelfs nog als rechtsachter op een afvallende bal op een hoekschop. De dag nadien werd ik boven geroepen bij Club en kreeg ik te horen dat ik maar liefst 4 maanden werd geschorst door de UEFA en de FIFA omdat ik mijn akkoord bij de Nederlanders niet was nagekomen. En Club diende daarbovenop ook nog een grote boete te betalen.”
Daardoor moest Maertens zijn échte debuut bij Club nog even uitstellen… “Uiteindelijk was het al de winterstage waar ik dan uiteindelijk mocht meegaan met de selectie. En bij de eerste wedstrijd na de winterstop, op het veld van Westerlo, waren De Brul en Lembi afwezig, en zo mocht ik meteen starten. We wonnen er met 1-4 en ik was vertrokken!”
Bekerwinst tegen Beveren
In mei 2002 wonnen Maertens en co de bekerfinale tegen Moeskroen en twee jaar later was er opnieuw bekerwinst, ditmaal tegen SK Beveren. Het werd een ongelooflijke wedstrijd, met 4-2 als eindresultaat, waarin zowel Maertens als de afscheidnemende Dany Verlinden een owngoal achter hun naam kregen. Toen een minder moment voor Bicky, maar hij kan er nu wel om lachen. “Beveren was echt top met al die Ivorianen. Van de ene 16 meter tot de andere waren die echt fenomenaal… alleen… die konden niet scoren. We hebben het dan maar voor hen gedaan (lacht)…”. De bal vloog trouwens heel knap in de eigen winkelhaak. “Koelbloedig afgewerkt”, heet dat.
De rode kaarten
Een mindere periode bij Club kende Maertens eind 2002. Rood gepakt tegen Stuttgart, een paar dagen opnieuw van het veld gestuurd op bezoek bij STVV, en wat later pakte Birger ook rood tegen Anderlecht. “Dat waren 3 rode kaarten op 10 dagen tijd. Toen zag ik het echt eventjes niet meer zitten.”
De rode kaart tegen Anderlecht was wel in een bepaalde context te zien. “In mijn val trapte ik na op Jestrovic… Of dit bewust was… Ja, dat was eigenlijk wel de bedoeling (lacht)… Maar eigenlijk viel die fout nog redelijk mee als je het vergeleek met de rest van de wedstrijd, want dat werd echt een vecht- en schoppartij. Maar wij hadden ook gewoon zoiets van: ‘Die gaan hier echt niet komen winnen he… zeker niet bij ons, op ons veld… neen, dat gaat niet’. En wij voelden van in de kleedkamer zelfs op voorhand al dat er iets aan het spelen was in het stadion. Dat was echt gek!”
Een gevoel dat nogmaals terugkwam wanneer Galatasaray op bezoek kwam tijdens de Champions League-campagne. “Wij hoorden jullie supporters al te keer gaan voor de match, dat stadion daverde gewoon. Niet normaal. Wij dachten: wij gaan er hier echt alles aan doen om deze wedstrijd te winnen!”
Kampioen tegen Anderlecht
In mei 2005 kwam een kinderdroom uit voor Birger Maertens… Club kon kampioen worden op het veld van Bergen, maar kwam niet verder dan een scoreloos gelijkspel. En dus moest het op de voorlaatste speeldag gebeuren… uitgerekend thuis tegen… rivaal Anderlecht!
Het werd een spannende topper die eindigde op 2-2, maar dat volstond voor een nieuwe Blauwzwarte titel! “Ja, op Bergen lukte het eerst niet… we hebben speciaal nog wat gewacht he (lacht). Nee, het was wel een speciale match ja. We waren erg gefocust en hadden genoeg aan een punt. Ikzelf had eigenlijk geen stress, maar ik weet wel nog dat ik op de duur toch vaak op de klok aan het kijken was.”
En de geschiedenis herhaalde zich, want zoveel jaren later (in 2016), opnieuw op 15 mei, speelde Club een titelmatch tegen Anderlecht in Jan Breydel. Ditmaal werd het zelfs 4-0 en was Blauwzwart eindelijk terug kampioen! “Ik zat gewoon in de tribune met mijn zoon te bleiten omdat Club kampioen was.”
Club-supporter in hart en nieren
Die titel, ditmaal als supporter, zorgde dus voor veel emoties bij Maertens. Geen verrassing, want Birger is nog steeds een die hard Club-supporter. “Nog meer dan vroeger zelfs eigenlijk. Ik ging naar Heracles en nadien ook naar Westerlo, maar dat gevoel naar Club toe werd alleen maar erger, ik weet niet hoe het komt. Ik voel mij gewoon één met Brugge. Ik begon bij Varsenare, dat was blauwzwart, nadien kwam Club, nogmaals blauwzwart. Dat zit er gewoon in.” Birger liet ook een Club-tattoo op zijn kuit zetten. “Dat klopt… ik als klein mannetje die met het nummer 26 op mijn rug, sta te kijken naar de noordtribune, en droomde om ooit bij Club te kunnen spelen.”
Het afscheid
In 2008 vertrok Maertens bij Club nadat het niet echt boterde met trainer Jacky Mathijsen. Birger zag geen speelkansen meer bij Club. “Ik ben met pijn in het hart vertrokken, maar dat hoort ook bij het voetbal.”
Na een passage bij Heracles kwam hij uiteindelijk bij Westerlo, waar hij zijn afscheid als voetballer mocht vieren. Opnieuw stond het in de sterren geschreven, want net als het feit dat zijn debuut met Club tegen Westerlo plaatsvond, speelde hij zijn afscheidsmatch met Westerlo tegen uitgerekend… Club Brugge!
“Het werd een moeilijke match voor ons, we hebben uiteindelijk met 1-3 verloren… Ik kreeg bloemen voor de match. maar wat ik mij vooral herinner was dat de Club-fans een spandoek hadden opgehangen met bedankingen. Dat was heel speciaal, en ik ga eerlijk zijn… het ging voor mij echt een moeilijk gevoel geweest zijn om te winnen van Club.”
Het moge duidelijk zijn. Birger Maertens kende een bewogen, maar succesvolle periode bij Club Brugge, met ook veel prijzen en daarbij speelde coach Trond Sollied zeker een grote rol. En misschien wel het meest belangrijke om te onthouden: we hebben met Birger een ex-speler in ons midden die zijn liefde voor Blauwzwart nooit of te nimmer zal laten bekoelen!
Voor meer verhalen en anekdotes: herbeluister zeker nog eens de aflevering met Birger Maertens in “De Klokke” (opgenomen in januari 2021)!
— Nico Vanhaelen —