5 december 2023
Je kan hele boeken schrijven over de geschiedenis van Istanbul. Hoe het van een Griekse kolonie Byzantium in Romeinse handen viel. Hoe het als Constantinopel het centrum van het Oost-Romeinse Rijk werd en door zijn ligging en machtige stadsmuren nog 1000 jaar volhield. Tot de Ottomanen het innamen en het omdoopten in Istanbul. Er is zoveel te zien dat je minstens een week nodig hebt om enkel de must-sees af te vinken.
Je vindt ook dagen aan videomateriaal op YouTube over het fantastische streetfood dat je er in elke wijk kan vinden. Je eet er kebabs zoals je er hier in België nog nooit hebt gegeten. De vis komt rechtstreeks uit de Bosporus op de grill terecht. En als je in de kleine zaakjes binnen gaat is er een goede kans dat je op het einde van de maaltijd nog op thee en gebak wordt getrakteerd.
Deze keer trokken we naar het Aziatische deel van de stad. Je kan vanuit het Europese gedeelte met de ferry de overtocht maken. Van op het water krijg je een prachtig zicht op de stad. Dit is zeker een aanrader. Al was het deze keer door het slechte weer toch een beetje een avontuur.
Club “On Tour” en het weer. Het is dit jaar wel een item. De weerkaarten zien er steeds normaal uit, tot net die dagen rond de wedstrijd. Dan wordt het of tropisch (Pomplona) of vallen er plots bakken regen neer. En ook deze keer was de “goh, normaal is het hier nooit zo’n slecht weer hoor” een vaak gehoorde opmerking van de lokale bevolking. We lieten het niet aan ons hart komen. Belgische buien, dat kan onze Club alleen maar een extra voordeel opleveren.
Als je in Azië bent, dan is een bezoek aan de lokale trots Fenerbahçe natuurlijk een must.
Van de drie grote ploegen in Istanbul, is dit de meest volkse. Je kan dat ook goed koppelen aan de sfeer van het Aziatische deel van de stad. Het is volkser, levendiger. De buurt rond het stadion is ruwer. Het stadion is niet echt oud, maar heeft zo weinig tierlantijntjes, is zo robuust, dat het een vintage gevoel heeft. De shop is modern, maar voor de rest heeft Fenerbahçe nog niet de stap naar vercommercialisering gemaakt.
Een stadiontoer kan. Maar als het past. In de shop kan men je aangeven waar je de ingang voor de toer vindt. Daar is het echter afwachten of je binnen kan. Men heeft ongeveer een idee van een startuur, maar dat hangt af van wie je het vraagt. Je kan wel wachten net buiten het stadion, buiten onder een afdak … op een van de tien terrasstoeltjes die daar staan. We nemen plaats samen met drie Turkse fans. Even mogen we een loketje binnen om ons te registreren en dan is het terug naar de tuinstoel. Na een tijdje komt onze gids er aan en start de toer. Die is wel in het Turks. Gelukkig kan de gids een mondje Engels en mogen we vragen stellen. Het is allemaal toch een pak minder uitgewerkt dan bij bv Beşiktaş en Galatasaray. Maar het heeft wel zijn charme.
Het stadion zelf is echter een supporters-pareltje. Tribunes dicht op het veld. Geen luxe. Gewoon vier mooie steile tribunes. Er is geen echte sfeertribune. Er zijn 9 supportersgroepen over de vier tribunes verspreid. Elke tribune heeft dezelfde opzet. Een benedenring waar men meer zit. En een bovenring waar iedereen heel de match recht staat en waar men elkaar ophitst. In totaal is er plaats voor een 50.000 fans. En je voelt dat dit een heel intimiderende arena moet zijn. Spijtig genoeg kunnen we geen wedstrijd bijwonen. Dit smaakt naar meer.
We steken terug de Bosporus over. Op google maps hebben we gezien dat niet ver van ons hotel nog een stadion ligt: Kasımpaşa SK. Dit stadion ligt in de diepte. Langs de ene kant kijk je van de weg naar beneden over het dak van het stadion op het veld neer. En als je je weg naar het stadion zelf zoekt, passeer je hier en daar een ingang naar de tribunes. In het begin liggen die ingangen zelfs hoger dan het dak van het stadion en moet je via trappen verder naar beneden. Een bezoek aan het stadion is echt een aanslag op je kuiten. Je blijft steil dalen tot je helemaal onderaan aan een soort hoofdingang komt. Veel plaats is er echter niet, want het stadion is helemaal ingebed in de wijk. Een deel van de tribune aan de lange kant heeft zelfs een inkeping om het rond de huizen en bomen heen gebouwd te krijgen.
We hebben geluk. Men is net bezig met het onderhoud van het veld en dus staan een aantal hekken open. De laatste barrière, een security-kerel, kunnen we niet omzeilen. In de tribunes of langs het veld geraken we niet helemaal. Maar we mogen wel van aan de rand een paar foto’s nemen. Het is een uitdaging die we elke keer graag er bij nemen. Zou het lukken om een stadion binnen te geraken? En hoe ver lukt het om in de catacomben rond te dwalen?
Matchday.
Eerst gaan we nog even ons ticket afhalen aan het verdeelpunt van de SF. Het is de eerste keer dat we de hele Club-groep bij elkaar zien. Istanbul is gewoon zo groot dat je elkaar nog niet te snel tegen komt. Maar hier zie je meteen dat we met een heel mooie groep naar Turkije zijn afgezakt. Maar liefst een 1000-tal fans zijn mee. De hele straat wordt ingenomen door Clubfans.
We zullen ook in groep naar het stadion wandelen. Van aan het verzamelpunt aan het Taksimplein is dat amper een goed kwartier wandelen naar de vernieuwde Beşiktaş-tempel. Bij de vorige wedstrijd tegen de wit-zwarten was de heropbouw nog volop aan de gang en het is dus een eerste kennismaking. Het is een mooi stadion. Een stuk moderner en afgelikter dan dat van Fenerbahçe. Maar wel kleiner en minder pompeus dan dat van Galatasaray.
Met een capaciteit van 40.000 geeft dit een mooi beeld van wat een Clubtempel zou kunnen zijn.
De Beşiktaş-fans staan gekend als heel luidruchtig. Maar die reputatie kunnen ze deze keer niet waar maken. Het stadion is amper gevuld. Zouden er 15.000 fans aanwezig zijn?
En als Club kort na de aftrap al scoort keren de lokale fans zich meer en meer tegen de eigen spelers. Nochtans, die keren dat ze wel samen zingen voel je dat het hier wel kan spoken. De tribunes spelen goed op mekaar in, en bij een vol stadion komt de vocale steun hier ook uit elke tribune. Maar vandaag zijn het de Clubfans die zich laten horen. Het is dan ook genieten van ons Clubje. We spelen dominant, als vanouds. Dit wordt een referentiematch, en de 0-5 is eigenlijk nog een te lichte weerspiegeling van onze dominantie. Hier hadden we een nieuw uit-record kunnen neerzetten.
Na de match trekken we dan terug richting Taksim en zo verder het nachtleven in.
Alles verloopt in een heel ontspannen sfeer. Er zijn geen problemen of rellen. Zo mooi kan het voetbal zijn.
Dit was terug een top-verplaatsing. Istanbul is echt een fantastische stad. De mensen zijn er heel vriendelijk, en in tegenstelling tot wat er wel eens wordt verwittigd, hebben we ons op geen enkel moment onveilig gevoeld. Dit is echt een aanrader.
Door de winst van Bodø zijn we nog niet zeker van de eerste plaats in de groep. En dus moeten we thuis er nog eens volop tegen aan. Tot dan beste Clubvrienden !
Geert
