31 oktober 2023
Toen Istanbul, Bodø en Lugano als reisbestemmingen geloot werden, was het voor veel Clubfans meteen duidelijk: met een dikke stift werd een cirkel rond Zwitserland getrokken. Dat was de trip die zowat elke fan meteen aanstipte. Het is dan ook geen wonder dat tussen de 2000 en 3000 blauw-zwart-fans Club volgden naar Zwitserland. Naar Zürich, aangezien Lugano de wedstrijd niet in het te kleine eigen stadion mocht afwerken.
Het is niet de eerste keer dat de Clubfans best even opletten bij een reisje naar Zwitserland. Eerder werd een wedstrijd van Sankt-Gallen in Zürich gespeeld. En werd FC Zürich bekampt in … Sankt-Gallen. En nu dus FC Lugano in Zürich. Misschien willen die Zwitsers gewoon dat elke wedstrijd in zo’n neutraal mogelijke omstandigheden gespeeld kan worden. Wie weet.
Feit is dat Club er op deze manier wel een thuiswedstrijd van maakte.
In totaal waren er een 4000 toeschouwers. Waarvan het overgrote deel Club kwam aanmoedigen.
Dinsdagmorgen startten we de wagen om de trip van amper een 800 kilometer aan te vangen. We reden via Luxemburg en de Elzas naar Basel, om zo door te rijden tot in Zürich. Een heel leuk traject, want je komt nergens in een file terecht. Minder aangenaam was het weer echter. Dat varieerde van regen, tot hevige regen tot WTF-buien. En dit voor maar liefst het hele traject tot in Zwitserland. 9 uur in de regen rijden, het is niet echt mijn idee van een ontspannend reisje.
Zo rond 8 uur ‘s avonds parkeerden we de wagen aan het hotel. Nog goed op tijd om een paar uurtjes de stad te verkennen.
Het toeristische centrum van Zürich is op zich niet zo groot. Je hebt het water dat de stad in twee splitst en aan beide kanten van de rivier, rond de oevers heb je pittoreske straatjes en leuke bars en restaurants. Al snel kwam je andere Clubfans tegen en werd er al voluit vooruit gekeken naar de match.
Matchdag. Nu wordt het heel duidelijk dat de Clubfans massaal aanwezig zijn. In de Altstadt loopt zowat iedereen met een Clubsjaal rond. Je kan er echt niet omheen kijken. Er lopen hier meer fans dan “gewone mensen”.
Hier en daar wordt het terras en bij uitbreiding de hele straat ingepalmd. Dit is het mooie aan zo’n Europese trips. Samen met je medefans de stad “bezetten” en inkleuren in het mooie blauw en zwart.
Nadat we ons ticket hadden opgehaald, wandelen we naar de Irish Pub “Kennedy’s”, waar de Loyals een tafeltje hadden gereserveerd. Deze pub was echt een schot in de roos. Een heel grote bar, waar honderden Clubfans verzamelden. Vlaggen werden opgehangen en de muziekinstallatie werd gekaapt. Al snel klonken enkel nog Britse songs en Belgische house door de speakers. En werd er massaal meegezongen en gebruld. In die mate dat voetgangers aan de overkant van de straat even opkeken als de hele keet de keel opensperde.
Dit was echt wel een mooi hoogtepunt van de reis. We waren hierdoor enigszins de tijd uit het oog verloren, waardoor we de optocht naar het stadion hadden gemist.
Maar in Zürich is er dan nog altijd een heel degelijk plan B: de tram.
In Zürich heeft men duidelijk gekozen voor het openbaar vervoer als het ideale vervoersmiddel in de stad. En het werkt ongelooflijk goed. Wie heeft nog een auto nodig als er tientallen trams je overal kunnen brengen? Een tram gemist, … een paar minuten later is de volgende er al. Dit voelt als een bovengronds metronetwerk.
We namen dus de tram naar de Letzigrund, waar je pal aan de ingang een halte hebt.
Het stadion zelf is speciaal.
Het lijkt een heel lage constructie, maar dit is omdat het veld in een put dieper dan het straatniveau ligt. De dakconstructie lijkt van hout en dat geeft het een heel warm gevoel. En dan heb je nog die speciale lichtmasten die schuin naar achteren hangen. Best wel een uniek zicht.
Binnen voelde het allemaal wat koeler aan. Rond het veld ligt een brede piste, waardoor je ver van alles staat. En in het stadion was er verder ook heel weinig publiek aanwezig. Die van Lugano had men aan de andere kant van het stadion gezet. Veel waren er niet komen opdagen en om de een of andere eigenaardige reden gingen ze nog eens uit elkaar zitten, wat hun aanwezigheid bijna volledig maskeerde.
Dan was het Clubvak een stuk beter gevuld. Vooraan werd het vak van het veld en de piste gescheiden door (old-school-vibes) hekken. Dat was natuurlijk een mooie uitnodiging om massaal spandoeken op te hangen. Dit was een prachtig zicht. Het blijft een droom om dit meer en meer bij zowel uit- als thuiswedstrijden te zien. Kort voor de wedstrijd zou aanvangen werden de tralies beklommen door ultra’s en werd massaal bengaals vuur afgestoken. Het stadion lichtte op en de Brugse kop zong de spelers die het veld opkwamen uit volle borst toe.
Club speelde geen legendarische wedstrijd. En toen snel in de tweede helft de 0-2 op het scorebord werd gezet, leek de buit al helemaal binnen. Het werd echter nog even spannend toen Lugano tegen scoorde en de VAR de scheidsrechter deed terug komen op een onterecht gefloten penalty. Uiteindelijk scoorde Club nog de 1-3 en won Club zo nog eenvoudig de wedstrijd. De spelers en fans vierden nog even een feestje aan de hekken. De fan die met de fiets de reis had gemaakt, kreeg nog een welgemeende schouderklop van de voorzitter. Wij vonden het al een helse trip door de regen met de wagen. Op zo’n moment is diep respect zeker op zijn plaats.
We hadden nog maar net het stadion verlaten of we zaten al terug op een tram naar het centrum. Echt wel zalig hoe men daar alles zo vlot doet lopen. Een kwartier later stonden we al terug aan het station. Nog vroeg genoeg om bij een hapje en een drankje de overwinning te vieren en vooruit te kijken voor de topper die in het weekend zou volgen.
Halfweg de poulefase staat Club met 7 op 9 alleen aan de leiding in de groep.
En doordat de grootste concurrent Besiktas het laat afweten, kan in de thuiswedstrijd tegen Lugano al een enorme stap gezet worden naar groepswinst.
Bruges Marching On !
